Dag 10 Rodi Milici
Door: Hans de Vries
Blijf op de hoogte en volg Hans en Kitty
10 September 2016 | Italië, Rodì Milici
Vulcano here we come. Na het 'zelfmaak' ontbijt gaan we op weg naar Milazzo voor de boot naar het eiland Vulcano. Ook nu raakt Tom op het belangrijkste moment de weg kwijt. Ik besluit de stroom te volgen en bij toeval komen we bij de haven aan. Nu nog parkeren! Ik zie een plek in de blauwe zone, maar we hebben geen parkeerschijf en zullen daar langer blijven dan de toegestane twee uur. Dan maar op goed geluk.
15 minuten later en 60 euro lichter stappen we aan boord van de draagvleugelboot. Deze brengt ons in 45 minuten van hier naar het eiland Vulcano. Als we van boord gaan, kunnen we ruiken waar we zijn. Het ruikt naar rotte eieren! Niet heel sterk, maar dat komt vast omdat het net is gaan regenen. Gelukkig hebben we de regencapes mee. Sommige zijn daar kennelijk jaloers op en vragen ons waar we ze gekocht hebben. We lopen het dorp uit en na een kleine kilometer slaan we linksaf. Het echte werk gaat beginnen. Het bord zegt nog 800 meter en ik weet dat we nu op 27 meter boven zeeniveau zijn en gaan naar 361 meter. Dus grofweg 335 meter stijgen in 800 meter. Halverwege stopt het met regenen, dat is geen overbodige luxe. Onder de regencape ben ik net zo nat als er buiten. Maar de camera, telefoon etc zijn wel beschermd. Onderweg stoppen we regelmatig om een foto te maken. Het uitzicht is toppie. Als we boven komen hebben we weer een WOW momentje! De grote van de krater is enorm en langs de linkerrand zijn allemaal rookpluimen. Hier komt de zwaveldamp naar boven. Als je dichtbij komt is de rotte eierenlucht overweldigend! Langs de rand eten we wat en genieten we van het aanblik dan de krater. Na een tijdje gaan we weer op pad, niet langs de linkerrand, maar via de rechterzijde naar het hoogste punt. Als we daar aankomen hebben we een fenomenaal uitzicht over de baai. Ook hier zijn we stil door wat je ziet. Als we weer beneden zijn gaan we wat eten, ook om de tijd te doden. De boot komt pas over een kleine twee uur. Moe, maar voldaan schoppen we 'thuis' de schoenen uit. Er zit weer een dag op, nog maar drie te gaan en dan alweer naar huis
15 minuten later en 60 euro lichter stappen we aan boord van de draagvleugelboot. Deze brengt ons in 45 minuten van hier naar het eiland Vulcano. Als we van boord gaan, kunnen we ruiken waar we zijn. Het ruikt naar rotte eieren! Niet heel sterk, maar dat komt vast omdat het net is gaan regenen. Gelukkig hebben we de regencapes mee. Sommige zijn daar kennelijk jaloers op en vragen ons waar we ze gekocht hebben. We lopen het dorp uit en na een kleine kilometer slaan we linksaf. Het echte werk gaat beginnen. Het bord zegt nog 800 meter en ik weet dat we nu op 27 meter boven zeeniveau zijn en gaan naar 361 meter. Dus grofweg 335 meter stijgen in 800 meter. Halverwege stopt het met regenen, dat is geen overbodige luxe. Onder de regencape ben ik net zo nat als er buiten. Maar de camera, telefoon etc zijn wel beschermd. Onderweg stoppen we regelmatig om een foto te maken. Het uitzicht is toppie. Als we boven komen hebben we weer een WOW momentje! De grote van de krater is enorm en langs de linkerrand zijn allemaal rookpluimen. Hier komt de zwaveldamp naar boven. Als je dichtbij komt is de rotte eierenlucht overweldigend! Langs de rand eten we wat en genieten we van het aanblik dan de krater. Na een tijdje gaan we weer op pad, niet langs de linkerrand, maar via de rechterzijde naar het hoogste punt. Als we daar aankomen hebben we een fenomenaal uitzicht over de baai. Ook hier zijn we stil door wat je ziet. Als we weer beneden zijn gaan we wat eten, ook om de tijd te doden. De boot komt pas over een kleine twee uur. Moe, maar voldaan schoppen we 'thuis' de schoenen uit. Er zit weer een dag op, nog maar drie te gaan en dan alweer naar huis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
