Williamson

De tweede dag in het gezellige Williams. Vandaag maken we het laat, want we willen de zon zien ondergaan in de Grand Canyon. Nou ja, in kan niet, het is er meer achter. Maar goed het gaat om de mooie schaduwen en kleuren die bij de zonsondergang te zien zijn. Na aankomst gaan met de bus (bleu route) naar Bright Angel Point om daar de Bright Angel trail te lopen. Niet helemaal, want hij is 15,7 kilometer lang en eindigt in de canyon, maar we lopen tot de mile and half resthouse. We zakken dan zo'n 300 meter en moeten dezelfde 300 meter weer naar boven. Het is vandaag behoorlijk warm en de wind die er eerder wel was, ontbreekt vandaag. Dus voldoende water mee en energie reepjes.
Zo te zien zijn we lang niet de enige, hele hordes lopen ook naar beneden. Echter hoe lager je komt, hoe minder mensen nog mee lopen. Ondertussen komen we ook veel mensen tegen die naar boven gaan. De echte bikkels (ook vrouwen zijn bikkels) haal je er zo tussen uit. Die zijn helemaal beneden geweest en omdat je niet in 1 dag naar beneden EN naar boven kan (de afstand is niet alleen ruim 15 kilometer, je daalt ook nog eens 1700 meter in moeilijk terrein), hebben ze moeten overnachten. Dus je raad het al, die bikkels hebben een grote rugzak met matrasjes e.d. mee. Verder herken je de geur, ze zijn niet meer zo fris.
Wij bereiken ons doel in 50 minuten en na te zijn bijgekomen, water hebben bijgevuld, reepjes hebben gegeten etc. gaan we weer terug. Uiteindelijk zijn de omstandigheden ook beter, er is meer schaduw gekomen op bepaalde delen van de trail. Na 5 kwartier zijn we weer boven. We zijn tevreden met de prestatie.
Dan is het ook ondertussen tijd geworden voor een maaltijd. Want een continental breakfast in het hotel stelt niet (zeg maar: niets) veel voor. En wederom gaan we eten in een lodge. Dit keer in de Bright Angel Lodge. We kiezen allebei voor een mexicaanse hap en zijn verrast als het gloeien heet op een houten plaat wordt opgediend. Het smaak verrukkelijk! Misschien komt dat ook omdat we honger hebben gekregen. Ondertussen raken we aan de praat met een werkstudent, een Bulgaar. Hij is al voor de derde keer in amerika en werk veelal in de Nature Parks. Na de hoofdmaaltijd willen we nog wel een kopje koffie. Dat kwam met een enorme punt warme appeltaart!! Verrassing (alweer) omdat vandaag de zomer was begonnen, zeiden ze. Al met al was het teveel van alles, dus dit keer maar gevraagd om een bakje.
Met een goed gevulde maag gaan we weer op pad. We besluiten om de zonsondergang te gaan bekijken bij Pima Point. In de bus er naar toe horen we een verhaal van de buschaffuer tegen een man. Volgens de buschaffeur is het beter om naar Hopi Point te gaan. Goed dat we dat nog even opvingen. We waren er ruim op tijd. Het kleurenspel is geweldig en er is gedurende de anderhalf uur veel te zien. Tip voor andere: ga niet te laat naar een zonsondergang. Want we vonden deze toch een beetje tegen vallen.
Wel werden we getrakteerd op een show van Condors!! Ik heb er wel 8 geteld en lukte zelfs om er 1 op de foto te zetten. Moe maar voldaan gaan we op 20.30 uur weer op huis aan. Morgen nog even ontbijten in Williams en natuurlijk nog even over de Route 66 en dan naar Las Vegas, de city who does never sleep. Als het goed is hebben uitzicht op de strip