Page

Vandaag hoefde we niet zo vroeg op. De boeking gaf aan dat we "pas" om 11.15 uur verwacht worden en het is 5 minuten lopen. Dus alles gaat op z'n dooie akkertje. De mail wordt bijgewerkt en we kijken nog even naar iets bijzonders bij de Grand Canyon om te doen. Bij aankomst bij het bookingskantoor is het behoorlijk druk. Om 11.30 uur worden de auto's ingedeeld en met 14 man (ook vrouwen en kinderen) per auto (er zijn er 5) gaan op pad naar de Upper Antelope Canyon.
De reis er naar toe is een hele belevenis, omdat het die dag hard waait en de auto aan alle kanten open is. We zitten rug tegen rug, haaks op de rijbaan. Het laatste stuk gaat over een zandbaan van 30 meter breed en de auto heeft er moeite mee. Na een rit van 15 minuten komen we aan bij de ingang. Die stelt niet veel voor, gewoon een spleet in de rotsen.
Maar op het moment dat je de spleet ingaat verandert de wereld. Jammer genoeg staat er die dag een enorme wind, welke er voor zorgt dat het zand regent in de canyon. Soms houdt het even op of wordt het zoveel minder dat je nog snel even een foto kan schieten. Een van de wagens heeft de professionele fotografen aan boord. Die zullen wel balen, want die hebben extra betaald om langer in de canyon te blijven om zo mooie foto's te schieten. Ook zij hebben last van al het zand.
Ondanks dat is het een formidabel gezicht en op het moment dat het even geen zand regent en ook de zon doorbreekt is het waarachtig prachtig. En dat alleen omdat een rivier de boel heeft gepolijst en (ge)versleten. Het lukt op een paar mooie opnamen te maken. Maar voor de zekerheid kopen we toch maar een mooie anzichtkaart als herinnering.
Bij terugkomst besluiten we eerst maar naar het hotel te gaan om te douchen. Later in de middag gaan we naar Horseshoe Bend. Dat punt hebben een dag eerder vanaf de rivier gezien. Op het water valt het niet op dat het een bocht is in de rivier in de vorm van een hoefijzer. Van boven is het een onwijs gaaf gezicht en wat het helemaal af maakt zijn de bootjes die precies op dat moment voorbij varen. We brullen naar beneden en we krijgen een reactie terug, precies zoals wij gisteren deden.
De rest van de middag wordt nog gebruikt om te zwemmen (althans Kitty) en te luieren (dat doe ik dus). Vlak voor het eten bepraten we nog even wat het plan wordt wat betreft de helicoptervlucht. We googelen nog even wat info bij elkaar. Uiteindelijk is de keuze gemaakt en omgezet in daden. Donderdag 23 juni 2011 gaan we vanuit Las Vegas (we worden opgehaald bij het hotel) met een vliegtuigje langs de Hoover Dam naar de Grand Canyon en landen bij de West Rim. Van daaruit gaan we naar de Grand Canyon Skywalk, om honderden meters boven de canyon te lopen op een glazen vloer!!! Kikken!! Aan het einde van de tour krijgen we nog een maaltijd en worden we weer terug gebracht naar het hotel.
Met dat in gedachten gaan we uit eten en krijgen naar goed amerikaans gebruik enorme porties. Herman den Bijker zou de rest van zijn leven hier de handen vol aan hebben. Overvolle menukaarten, te grote porties en de smaak kan vaak beter. Dan naar bed, want we moeten morgen vroeg op. Het is ruim 130 mile naar de South Rim.